Asıl Niyetim

Bu köşeye yazı yazmaya başlayalı çok olmadı. İnşAllah gelecek zamanlarda yazıların sayıları artacak. Yazıları genel ihtivasını ve yazıları yazarken ki asıl niyetimi belirtmek isterim. Bu şekilde ileri de yazılardan hâsıl olan maksadın daha iyi anlaşılacağı kanaatindeyim.

Benim fikrime göre bir köşe yazısı insanın karakter yapısını değiştirmeye güç sahibi değil. Yani kısa bir yazı ile insanın davranışlarının ve düşünce yapısının şekillenemeyeceği kanaatindeyim.

Yazılarımı yazarken bu sebeple iki düşünce arasında kalmış ve doğruyu görmekte ama uygulamakta zorlanan kişileri hedef alıyorum. Ya da bazen kişilerin aklında bir fikir tomurcuğu beliriyor fakat çevresinde o tomurcuğa çiçek açtıracak şartlar bulunmuyor.

İşte yazılarımın çiçek açmak isteyen o fikir tomurcuklarına bir güneş olması niyetini gözetiyorum. Yani genel anlamda bazı kişilerin doğruyu görmek, uygulamak veya akıllarında yarım kalmış fikirleri tamamlamak için hafif bir iteklemeye ihtiyacı olduğunu düşünerek yazıyorum.

Değişim yaşayan insanlara baktığınız zaman genellikle arayışta olan insanlar olduğunu görüyorsunuz. Bu kişiler zaten bir arayışta bulunduğu için zihnen değişime açık oluyorlar. Öbür taraftan arayışta olmayan bireyler gözleri önünde mucizeler görse bile değişemiyorlar. Bende sadece o arayışta olan insanlara bir şeyler gösterebileceğime inanıyorum.

Bunların dışında yazıları yazarken niyetim onların bir muhabbet tadında oluşu. Kendimi bu alanda ihtisas sahibiyim şeklinde kesinlikle düşünmüyorum ve bundan şiddetle sakınmaya çalışıyorum.Yazımda ki temel amaç kimi kafamı yorduğum, yoran fikirleri belirtmek ve bunları bir nevi muhabbet tarzında aktarmak.

Yazıda kimi yerlerde sorular sormayı seviyorum. Bazen başlıklarda, bazen yazı içinde, bazen ise sonunda. Bir şeyi öğretirken veya söylerken soru sormayı nebevi bir eğitim metodu olarak görüyorum. Peygamber Efendimiz (S.A.S)’ in pek çok yerde soru sorduğunu, sahabenin en doğrusunu “Allah ve Resulü bilir” dedikten sonra o sorulara cevap verdiğini kimi hadisleri okumuş kişiler görmüştür. İşte soru sormak benim kanaatime göre kişiyi düşünmeye itiyor ve beyni bilgiye hazırlıyor. Sunulmak üzere olan fikrin altını çiziyor. Bu yönde olduğu ile ilgili bilimsel çalışmalarda var.

Sokrates’in bu konuda çok güzel bir sözü var. "Kimseye bir şey öğretemem, sadece düşünmelerini sağlayabilirim." İşte bende yazı yazarken insanlara bir şey öğretmek maksadı ile değil, olay hakkında düşünmeleri maksadıyla yazıyorum.

Boş şikâyet yazıları ve karamsar yazılar yazmayı sevmiyorum. Yazılarımda ve hayatımda genellikle konuştuğum şeylerin uygulanabilirliğine önem veriyorum. Ütopik hayaller sunan, mana anlamında aşırı havada kalan, hayata dokunmayan ve hiçbir çözüm sunmadan olan durumları sadece eleştiren yazılar yazmaktan sakınıyorum. Doğrudan hiç bahsetmeyen ve sadece yanlışa hakaret eden yazıların bir ufuk sunabileceğini düşünmüyorum. Bu tür yazıları yazan ve seven kişilerin, kendilerinin doğruluğunu tasdik ederek nefsini tatmin ettiğini düşünüyorum.

Yazılarımın genellikle eğitim, gençlik, evlilik ve aile içerikli olması niyetindeyim. Gençlik değişime en açık olduğunu düşündüğüm kesim. Özellikle bazı kişilerin hayat hikâyelerini dinlerken okulda yaşadıkları deneyimlerin, örnek aldığı bir hocasının veya büyüğünün hayatını nasıl değiştirdiğini dinliyorum. Lisede, üniversitede seçtiği yolun hayatında nasıl değişikliklere sebep olduğunu görüyorum ve şuna inanıyorum ki doğru bir gençlik, ileride doğru bir evlilik ve doğru bir ailenin ön ayağını oluşturuyor.

Kısacası yazı yazarken bu hissiyatlar ile yazmaya gayret ediyorum. "En uzun yolculuklar küçük bir adımla başlar." diye sevdiğim bir söz var. Yazı yazarken ki asıl ve temel niyetim, uzun hakikat yolcuğuna doğru adım atmak isteyen kişilere bir yol dostu olmak. Rehber değil, bir dost! Telkin eden, yönlendiren değil; muhabbet eden, yolu çekilebilir kılan bir dost; çünkü ben de kendimi o yolda bir yolcu olarak görüyorum. Yazılarımı yazarken işte bunu gözetiyorum. Umarım sizlerde okurken böyle hissedersiniz.