Kreş ve Anaokullarına Dair Son Yazı

Kreş ve anaokullarıyla ilgili yazımdan sonra oldukça yorum geldi hem siteye hem de mailime… Destek olanlar çoğunluktaydı elbette, zira öğretim odaklı sistemde eğitimden biraz söz etsek “ hassas” “korumacı” yaftasını yemekten çok da öteye gidemiyoruz. Bu konuda bu yazıyla yapılan eleştirileri yanıtlayıp , vicdanlara bırakıyorum bundan sonrasını… Zira bu tarz kurumlar ve eğitimciler kabullenmeselerde artık pek çok şeyin farkedildiğini biliyor olmaları bile yazının amacına ulaşması demek benim için.

Öncelikle yazıya düştüğüm “şu anda kreşe giden bir çocuğum yok” ibaresi , söylenenin aksine meselenin kişisel olmadığının anlaşılması üzerineydi. Zira çocuğunu tek bir kreşe /okula göndermiş bir anne değilim ben. Üstelik hepsine bu öneri ve eleştirileri yaptım. Bir tane okul çıkıp, bizimle bu konuyu konuşmadınız diyemez sanırım. (Hatta yeni kreş açan arkadaşlarımla da konuştum bu konuları hep)

İkincisi benim iyi bir kuruma denk gelmediğim eleştirisiydi. Öyleyse bu sevindirici elbette ama gelen yorumlarda da görüldüğü gibi durum pek de öyle değil. Hepimiz çocuklarımızı aynı kreşe göndermediğimize göre , ortaya çıkarılmaya çalışan “kişisel yorum” algısı çok gerçekçi değil. Pek çok olumsuz örnekte verebilirim ama salt bu örneklerin akılda kalmasından çekiniyorum doğrusu.

Korumacı anne, hassas anne konusuna gelince; Bu konuda tek tek açıklama yapmam yersiz olur kanaatindeyim. Ama çocuklarımı elbette öğretmen baskısından, yanlış giden öğretme çabasından, kıyastan ve cezadan koruyacağım. Bundan doğal ne olabilir?

Ödül ve ceza konusu başka bir yazının konusu olsun. Zira bu konu ne tarafta durduğunuz , hangi eğitim modelini benimsediğinizle çok alakalı…

Bir de eleştirileri “öğretmenlerinde sabrı vardır” üzerinden götürmeye çalışanlar var ki, onlara hiç diyecek bir şey bulamıyorum . Zira söylediklerimin doğru olduğu bir kez daha ortaya çıkar ki, bu daha da üzücü.

Ayrıca ben hiç iyi okullar yok demedim ki; yazının başlarını okuyup sabırsızlanıp yorum yazanlar sonları görmediler sanırım…

Ve son olarak şunu bir kez daha eklemek isterim . Çocuklarına evde özgür bir alan sunmayan, sürekli şikayet eden, sabırsız, şiddet uygulayan, çocuklarının gözlerinin içine korkuyla baktığı annelerin çocukları için elbette okullar çok daha iyi... Çocuk hiç olmazsa bir süreliğine kendiyle aynı yaştaki arkadaşlarının dünyasında soluk alır.

Gerçi tam da bahsetmeye çalıştığım konu bu ; Çocuklar evde değilse okulda, okulda değilse evde “çocuk” kalsınlar… Birileri sadece bunun için elini taşın altına koysun…

Yoksa gerçekten bu “öğretme meraklısı” dünyada çocuk olmak giderek zorlaşıyor…